Parasite review

Parasite

 Η οικογένεια του Κi-taek ζει σε ένα υπόγειο, διπλώνοντας χάρτινα κουτιά πίτσας για να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Όταν δίνεται στον γιο του η δυνατότητα να εργαστεί ως καθηγητής ιδιαιτέρων για μία πλούσια οικογένεια (Park), όλοι αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται για μία άνευ προηγουμένου ευκαιρία, την οποία σπεύδουν να αρπάξουν.

Ο τίτλος της ταινίας πραγματικά δεν θα μπορούσε να είναι πιο ταιριαστός. Ουσιαστικά, πρόκειται για την ιστορία μίας οικογένειας, που μέσα από ψέματα και δολοπλοκίες, προσπαθεί να εισβάλει στη ζωή των Parks, με απώτερο στόχο να εγκατασταθεί (μεταφορικά κι όχι μόνο) στο πολυτελέστατο σπίτι τους.

Η ταινία έχει χτιστεί πάνω σε ένα εξαιρετικό σενάριο που αναπτύσσεται ταυτόχρονα σε δύο επίπεδα, καταφέρνοντας τον στόχο του και στα δύο. Από την μία, έχουμε τα μέλη των δύο οικογενειών. Οι αλληλεπιδράσεις τους, που ξεχειλίζουν από υποκρισία, βεβιασμένη καλοσύνη κι ενδιαφέρον –συνήθως μόνο από την πλευρά των “εισβολέων”- είναι αρχικά διασκεδαστικές αλλά καθώς εξελίσσεται η πλοκή καταλήγουν να είναι ανατριχιαστικές κι άβολες όχι μόνο για τα ίδια αλλά και για τον θεατή. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, το σενάριο μιλάει για τη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία, για τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, για τη σημασία του “φαίνεσθαι”, το πάθος του ανθρώπου για την άνοδο στην κοινωνική ιεραρχία με οποιοδήποτε τρόπο. Η κατωτερότητα που αισθάνεται ο Ki-taek παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Στην αρχή, σε βοηθά να τον καταλάβεις και να συμμερίζεσαι την ανάγκη του για μία καλύτερη δουλειά και ζωή κι έπειτα αποτελεί το έναυσμα για ένα αξέχαστο και αρκετά βίαιο φινάλε.

Το πρώτο μισό της ταινίας κινείται σχετικά αργά – αλλά και διασκεδαστικά, σου δίνει χρόνο να γνωρίσεις τα μέλη και των δύο οικογενειών και να κατανοήσεις τα κίνητρα και τις επιθυμίες τους. Το δεύτερο μισό έρχεται να σε αποζημιώσει για την υπομονή σου και σου αποδεικνύει ότι δεν έχεις ιδέα τι σε περιμένει. Η ταινία στο σύνολό της είναι απολαυστική, σε κάποια σημεία αστεία-απολαυστική ενώ σε άλλα τρομακτικά-απολαυστική.

Οι ερμηνείες είναι υψηλού επιπέδου, με την Yeo-jeong Jo (Park Yeon-kyo) να κλέβει την παράσταση, καταφέρνοντας να εμπλουτίσει κάθε λέξη και βλέμμα της με μία ενοχλητική αφέλεια, που σίγουρα αρμόζει στη ζωή και τις εμπειρίες του χαρακτήρα της.

Η κάμερα κατά κύριο λόγο ακολουθεί τους χαρακτήρες από κοντά, επιτρέποντας σου να διαβάσεις στα πρόσωπά τους τους φόβους και τις ανησυχίες τους, ενώ παράλληλα σε κάνει να νιώθεις ότι το δικό σου σπίτι έχει παραβιαστεί, η δική σου ιδιωτικότητα. Η σκηνοθετική ματιά του Joon-ho Bong ταιριάζει απόλυτα με το σπίτι που επιλέχθηκε ως η κατοικία των Parks: απλή, κομψή και με αιχμηρές γωνίες.

Είναι διασκεδαστική χωρίς να είναι ρηχή ενώ έχει αξέχαστες κωμικοτραγικές σκηνές, ασκώντας κριτική στον σύγχρονο κόσμο χωρίς να φαίνεται επιτηδευμένη.

Παρακάτω μπορείς να δεις το trailer και να πάρεις μία ματιά από την ταινία: