The Crand Budapest Hotel review

                                                          The Grand Budapest Hotel

Η μεγαλοπρεπής κωμωδία αφηγείται τις περιπέτειες του Gustave Χ, ενός θρυλικού θυρωρού ο οποίος ανάμεσα στους πολέμους εργάζεται σε ένα διάσημο ευρωπαϊκό ξενοδοχείο μαζί με τον Ζero Μustafa, έναν αφοσιωμένο νεαρό που δουλεύει στο λόμπι και καταφέρνει να γίνει ο πιο πιστός του φίλος. Η κωμική περιπέτεια περιλαμβάνει την κλοπή και την ανάκτηση ενός ανεκτίμητου αναγεννησιακού έργου τέχνης και ένα απίστευτο μπλέξιμο πάνω από μια αμύθητη οικογενειακή περιουσία όλα αυτά στο υπόβαθρο μιας ηπείρου, όπου όλα αλλάζουν ξαφνικά και δραματικά.

Αυτή η ταινία είναι μια μαύρη κωμωδία εξαιρετικής αισθητικής. Ένας συγγραφέας που δεν μας συστήνεται, αρχίζει να μας διηγείται πως γνώρισε τον Mr.Moustafa στο ξενοδοχείο του Grand Budabest Hotel. Το πολύ συναισθηματικό οδοιπορικό μιας φιλίας χωρίς δισταγμούς και όρια, ξεκινάει να ξετυλίγεται μπροστά μας μέσα από τις αφηγήσεις του Zero. Ο Gustave γίνεται μέντορας για τον φίλο μας, πατρονάροντας τον μικρό τότε Zero στο να γίνει το καλύτερο Lobby Boy. Με αφορμή την δολοφονία της Madame D. μιας υπέργηρης και πάμπλουτης πελάτισσας ο Gustave φεύγει για να πάει να της πει το τελευταίο αντίο. Στον δρόμο προς την βίλα της θα έχει ένα μικρό μπλέξιμο με την αστυνομία της Zubrowka, για τα χαρτιά του Zero.

Φτάνοντας στη κηδεία της Madame D. και μπροστά σε όλη την οικογένεια της ο δικηγόρος της διαθήκης ανακοινώνει πώς η συγχωρημένη αφήνει τον πίνακα “Το αγόρι με το μήλο” στον Gustave. Και εδώ αρχίζει το τρέξιμο του Gustave, ο οποίος παίρνει παράνομα τον πίνακα στην κατοχή του και φεύγει. Στην πορεία τον κυνηγάνε θεοί και δαίμονες, με φόντο χιονισμένες τοποθεσίες, μοναστήρια, τελεφερίκ, μουσεία. Με την βοήθεια του πιστού φίλου του Zero και της Agatha, που έγινε το κορίτσι του Zero, και δούλευε στο καλύτερο ζαχαροπλαστείο της περιοχής, κατάφερε να αποδείξει την αθωότητα του. Ο πίνακας τον αποζημίωσε με το παραπάνω.

Τέλος, αξιοσημείωτη είναι και η βασιλική αισθητική που κυριαρχεί σε όλο το έργο λόγο των χρωμάτων καθώς και τα πλάνα που είναι εκλεκτικά και μας κάνουν, παρότι υπάρχει πολύ χλιδή, να νιώθουμε τόσο οικεία με το μέρος λες και μέναμε και εμείς εκεί. Η χρήση των εκπληκτικών τεχνικών που χρησιμοποιεί κάνει αυτόματα το έργο τόσο νοσταλγικό.

Παρακάτω μπορείς να δεις το trailer και να πάρεις μια ματιά από τη ταινία: