Snowpiercer review

 Snowpiercer

Εν έτει 2031, περίπου, η γη βρίσκεται κάτω από ακραίες καιρικές συνθήκες, λόγω της αποτυχίας ενός πειράματος. Οι λίγοι άνθρωποι που επιζούν, πλέον, είναι όλοι επιβάτες μιας σύγχρονης κιβωτού, του τρένου Snowpiercer. Η κοινωνική ιεραρχία που επικρατεί, ωθεί τους λιγότερο προνομιούχους, αυτούς που βρίσκονται στην ουρά του τραίνου δηλαδή, να επαναστατήσουν για να φτάσουν στην κορυφή. Όλος ο κόσμος βρίσκεται σε αυτό το τρένο που κάθε βαγόνι είναι και μια κοινωνία μόνο του. Κάθε βαγόνι διοικείται με διαφορετικό τρόπο και λαμβάνει διαφορετικές υπηρεσίες και αγαθά σε σχέση με τα άλλα. Δεν γνωρίζουμε όμως ποιο είναι το κριτήριο αυτού του διαχωρισμού. Ούτε και ο πρωταγωνιστής μας που μάχεται για ένα καλύτερο μέλλον των συνανθρώπων του.

Η ταινία μάλλον συμβολίζει την πραγματικότητα που ζούμε. Δηλαδή ο καθένας από την θέση του συντελεί στην ισορροπία της ζωής. Και έπειτα έρχεται η αναρχία για να καταστρέψει… ή μήπως για να δημιουργήσει κάτι πιο δίκαιο; Ερωτήματα που θέτει συνέχεια η ταινία και τα δένει με πολύ δράση και ωμή βία. Με την μικτή τεχνική αφήγησης που ακολούθησε (δυτική-ανατολική) έδεσε πολύ όμορφα όλες αυτές τις περίεργες και άρρωστες εικόνες που επικρατούν σε έναν τέτοιο κόσμο. Τα εφέ δεν είναι και ότι καλύτερο αλλά δε χαλάνε στο μάτι και δε σε βγάζουν από την όλη ατμόσφαιρα. Δε στα δίνει όλα στο πιάτο και φτιάχνει την όλη ιστορία σαν παζλ για να καλύψεις τα κενά μόνος σου ακόμα και στις τελευταίες σκηνές. Αυτό μου δείχνει ότι σέβεται τον θεατή.

Παρακάτω μπορείς να δεις το trailer και να πάρεις μια ματιά από τη ταινία: